Inhoudsopgave
Inleiding
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Evaluatie en tips

Duitsland en Frankrijk 2005

Kerstmarkt in het kwadraat

Zondag 11 december 2005

Aankomst in Rüdesheim

Rondje kerstmarkt

Omdat we sinds kort de beschikking hebben over twee auto's (een 9-jarig Twingo en een 21-jarige Saab) bepaalden we eerst met welke auto we zouden gaan. Het werd de Saab. Paul pompte de banden op en gooide de tank vol. Zo konden we op zondagmorgen, rond half elf, vertrekken.

Het is verbazingwekkend rustig onderweg. We stoppen bij een Nederlands tankstation om een kopje koffie te drinken en naar de w.c. te gaan. Daarna wisselen we van plek en rijd ik verder. Even later hoor ik een vertwijfelde kreet naast me: "Shit! Ik ben m'n paspoort en m'n rijbewijs vergeten!" Jammer dan, ik ga écht niet meer terug! Het zit ons toch niet helemaal lekker. Stel dat we aangehouden worden of dat we allebei ons paspoort in het hotel moeten laten zien... Nou ja, geen gepieker vooraf. We zien wel hoe het loopt.

Tussen de middag eten we bij Peppenhoven, een Duits wegrestaurant. Alle vooroordelen die ik over de Duitse keuken heb, blijken waar te zijn. In de vitrine liggen braadworsten en grote lappen schnitzel. Ik houd het op een (heerlijk) tomatensoepje, een broodje en een salade. Om bij de toiletten te komen, moet je 50 eurocent in de gleuf van een hekwerk gooien. Uit een andere gleuf floept een bonnetje. Daarmee krijg je korting op een maaltijd of aankoop bij het tankstation. Ik stop het bonnetje bij me. Misschien komen we hier ooit nog terug.

Bij Bendorf aan de Rijn gaan we de snelweg af en komen door een schitterende streek, die Paul als 'magisch' omschrijft. Het lijkt wel alsof we door het landschap van een Ravensburger legpuzzel rijden. Aan beide kanten van de Rijn liggen prachtige dorpjes met witte chalets en vakwerkhuisje. In de heuvels staan kerkjes en spookachtige kasteeltjes. Alles wordt bestreken door warm, goudkleurig licht. Een kerkje op een rotspunt lijkt te glinsteren door het zonlicht dat door de ramen wordt weerkaatst.

De dorpjes worden afgewisseld met landerijen vol wijnranken. We hebben een Duitse radiozender opstaan, waar een toepasselijk liedje wordt gedraaid. Naderhand krijgen de liedjes een steeds hoger schlagergehalte, zodat Paul op een andere zender overschakelt. Zó Duits hoeft nu óók weer niet voor ons!

Het is een prachtige tocht, zo langs de Rijn-Rijn-Rijn, en uiteindelijk komen we aan in Rüdesheim. Het is er stervensdruk. Overal voetgangers en houten kraampjes langs de kant van de weg. We hebben ons hotel, Hotel Germania, al snel gevonden, maar wáár kunnen we de Saab kwijt? Ik ga snel naar binnen en tref aan de bar een mooi, Aziatisch meisje aan. In mijn beste Duits vraag ik waar we kunnen parkeren. Ze verwijst naar de parkeerplaats aan de achterkant van het hotel.

Met de aanwijzingen paraat ("de hoek om en dan meteen rechts") rijdt Paul het krappe terreintje op. Zo'n Saab blijkt toch langer te zijn dan je denkt, want we rammen een stenen trappetje. De schade valt mee: het nummerbord is eraf gevallen en de nummerbordhouder is enigszins verbogen. Gelukkig heeft Paul duct tape bij zich, onder het mom van 'da's altijd handig als je met een oude auto op pad gaat'.

We checken in bij de Aziatische mevrouw (gelukkig hoeven we geen van beiden ons paspoort te laten zien!) en krijgen kamer 2 toegewezen. Het blijkt een superkamer te zijn: ruim en met een fraai uitzicht op de Rijn en een spoorbaan. We hebben zelfs een balkon! In Hajo's, het bijbehorende café, worden regelmatig optredens gegeven. Maar niet in de periode dat wij hier zijn.

Al gauw gaan we erop uit. Paul laat mij de oude Asbach Uralt fabriek zien en vertelt een verhaal over de forse kantinemedewerkster Olga, die overal dezelfde soeplepel voor gebruikte.

Langs de Rheinstrasse, waar zich ons hotel bevindt, staat een hele slinger kraampjes waar van alles te koop is. We zien sjaals, kussens, houten schoenlepels, sieraden, geurkaarsen en vooral véél glühwein. Ook de smalle straatjes die naar de bovenstad leiden en de Oberstrasse staan vol kraampjes. Het lijkt of we in een kerstmaquette van Intratuin terecht zijn gekomen: alles baadt in kerstverlichting en overal hangen, staan en zitten kerstmannen. Precies wat je verwacht van een kerstmarkt en dan in het kwadraat. Het is ontzettend druk en we schuifelen voetje voor voetje door de straten.

Bij een sfeervol houten hutje nemen we een beker glühwein. De beker, met kersttafereel, is te koop voor 2 euro. Vervolgens gaan we bij het uitbundigst versierde restaurant dat we kunnen vinden naar binnen. Het heet Altes Rüdesheimer Restaurant. Ondanks de Duitse naam wordt het gerund door een Italiaanse familie. De kaart is weinig fantasievol: allerlei schnitzels, sauerbrat en pizza. Ik ga voor de bloemkoolsoep en de goulash. Het smaakt goed.

Na afloop neemt Paul een Rüdesheimer Kaffee. Het wordt aan tafel bereid: drie suikerklontjes in een hoge beker, Asbach Uralt erbij, flamberen totdat de suiker gekaramelliseerd is, koffie erbij en tot slot een dot slagroom en een snufje cacao.

Wanneer we het restaurant verlaten is het hele stadje reeds uitgestorven. Ook de kraampjes zijn al dicht.